Nowy Rok

Nowy Rok

Drobnym kroczkiem
za obłoczkiem
 raźno bieży - nowy roczek
niesie worek niespodzianek
i zawodów  drugie tyle

już z daleka, na dzień dobry
każdy składa mu życzenia
by był zdrowy
i bogaty
odrzucił precz  kłopoty
miłość przyniósł wszystkim ludziom
wojny zgasił, pokój dawał

by był lepszy - niż ten stary

W nadchodzącym 2012 roku życzę wszystkiego najlepszego. Spełnienia najskrytszych marzeń, a przede wszystkim zdrowia

Piszę wiersze

Piszę wiersze

Teraz piszę wiersze
lepsze czy gorsze - nie wiem

kiedyś pisałem listy
z wojska - dla dziewczyny
czytała je, były krótkie
jak piosenka z poligonu
odpisywała porządnie
to były drogie listy
trzymałem je długo
jak należy, w papeterii
wyrzuciła je żona
jak śmieci, na śmietnik

Teraz piszę wiersze
lepsze czy gorsze - nie wiem

W nadchodzącym 2012 roku życzę wszystkiego najlepszego. Spełnienia najskrytszych marzeń, a przede wszystkim zdrowia
Miłego dnia życzę
:)

Mówisz Polska

Mówisz Polska

ja widzę
sosnę strzelistą
do nieba jak my ku życiu się pnącą
za światłem i ciepłem
góruje swym zielonym kapturem
 nad braćmi

 buk rozłożysty
konarami  rozpiera się na wszystkie strony
czaruje srebrzystym cieniem
 orzechami  kusi dziki

 mocarny dąb
poskręcał w węzły gałęzie
 stoi mocno
jak na siłacza przystało
nie boi się wichrów ni  burzy
żołędziami nas raczy

piękny kasztan
ozdoba wśród drzew
kusi pięknem kwiatów
biżuterią owoców
liści wachlarzem

 niepozorny klon
gdzie mu do innych - wielkich
zajmuje skromne miejsce w parterze
słońce zabiera krzakom
ywan z szeleszczących liści
brązami poprzetykany starannie

wszystko to - zdobią ptaki
które najbardziej kochają Polskę

Kręta ścieżka

Kręta ścieżka

oj ścieżynko kamienna
wśród skał poplątana
powiedz mi wyboista
dlaczego jej tu nie ma

idę stromą dróżką
kamieniem porosłą
wysokimi szczytami
i sobie myślę -
co robisz tam sama

pytam kosodrzewinę
i strzelistą sosnę
czy cię ktoś widział
 twe włosy rozwiane

otulę mgłą górską
w niej się schowam wstydliwie
o tobie myślę dziewczyno
dzisiaj i wczorajszy ranek

przejdę turnie zdradliwe
wdrapię się na szczytne skały
zaśpiewam głośno
pełnym gardłem – na świat cały

ze tęsknię dziewczyno
sercem połamanym
niczym skalne głazy
za doskonałym twym widokiem
 oczu zabójczym blaskiem

niech moja pieśń się niesie
tam gdzie dymią kominy
 gdzie ty na swym ganku
ślad zostawiłaś - jakże nietrwały

Los od Boga

Los od Boga

los wygrałem
 od Boga samego
reklamacji i zamiany
nie przyjmował
był kolorowy
 wysadzany srebrem, złotem
mienił się
wszystkimi kolorami młodości

 złoto i srebro
wytarło się szybko
na słonku wyblakły kolory
pokrył się pleśnią
swojego wieku
walczę z tą paskudą
jak umiem
do czysta wycieram go
co ranka
kolory nieprzerwanie  szarzeją
 nikt nie da za niego
złamanego grosza
Bóg w swej wielkości utajnił
 termin jego wygaśnięcia
pożałował tez - gwarancji

 skończyła się dawno
młodość kolorowa
czas dojrzałości
 minął z deszczem
wszystkie sprawy
 skoroszytami zamknięte
a pleśń
rozrasta się wielkimi płatami

dzień za dniem
noc po  nocy
każda  podobna do poprzedniej
piękną ozdobą uśmiechy  wnuczek

pragnę oddać zużyty los
Tobie Boże

Wigilia

Wigilia

Już w oknach błyszczy choinka
na niebie gwiazdka srebrem głosi
ze nastała Wielka Nowina
Panna urodziła nam syna
tego co zwie się Bożym

wszyscy ślą sobie życzenia
gdyż sprawa jest warta tego
ze trzeba zdrowia i szczęścia
życzyć opłatkiem
wokół stołu wigilijnego

przy nim zbiera się rodzinka
dziadek i babcia, ojciec i matka
oraz gromadka dzieciaków
szczebiocących miło
dzielą się opłatkiem
łzę ma w oczach babcia
miło tak - jak wszyscy razem

Wszystkim moim miłym czytelnikom życzę miłych Świąt

Pobieliło Święta

http://nk.pl/#profile/1973763/gallery/album/2/423

Pobieliło Święta

diamentowym błyskiem
budzi się poranek
zawstydzone brudy
zasnęły pod śniegiem
to nic że szczypie
w policzki i nosy
 zbudujemy dla siebie
bałwana  wielkiego

zima
bawi się igraszkami  na śniegu
w oknach błyszczy
wystrojem choinka
nastał czas
kolorowego blasku lampek  
 prezentów
tradycyjne Święta do życia budzi

na środku stół świąteczny
czuje się najważniejszy
wytęskniony każdego roku
 wystrojony  śnieżnym obrusem
w dwanaście potraw  tradycyjnie ubrany
i  opłatek
nie da się Świąt obchodzić bez niego

pamiętamy o tych
których nie ma z nami
dla nich
honorowe miejsce przy stole
bo ten dzień
jednoczy nas wszystkich razem

a wieczorem oczywiście
 pasterka
na stałe wpisana w to Święto
jak ryba konieczna
 i prezenty dla dzieci

opłatkiem
życzymy sobie od serca

Kochani, jutro szpital, a potem oczekiwane Święta
Więc już wesołych Świąt życzę

Pogłaszcze cię kochanie

Pogłaszcze cię kochanie

wykąpie cie w szampanie
oddechem swym wysuszę
ubiorę cię -  pięknie
 pragnieniem nieprzytomnym

zjemy razem kolację
z sześć świec zapalę
w takt cichego walca
 do tańca poproszę
będziemy tańczyć
tańczyć, wokół
aż się zawróci w głowie
osuniesz się bezwładna
w me ramiona
na rękach cię zaniosę
tam gdzie to się stanie
 będę cię rozbierać
z wszystkiego
 powoli
piórkiem pogłaszczę
 gdzie sobie zażyczysz
gdzie zadrżysz rozkoszą
 wycałuję wszędzie
 będziesz moja
tylko i mocno
do utraty tchu
aż go naprawdę zabraknie

Pogłaszczę cie piórkiem kochanie

Ty

Ty

jesteś moja wyśniona

obłokiem

gdy żar z nieba pali

czego pragnę twe oczy

cenniejsze niż złoto

dwa szmaragdy

w blasku niezwykłym

twe włosy rozwiane

nie od wiatru

a namiętności

twe piersi gorące oddechem

od rytmu walca

do kankana dążące

zapach spełnienia

bliskość twego ciała

na zawsze żauracza

dotknąć

twego ramienia

siła niepokonana

ręce nam splata

drżące, gorące

szukające tego

co istnieje w marzeniach

nie myśl, nie broń

to teraz na pewno się stanie

zabrzmią anielskie fanfary

bo ty i ja - ku niebu

ku gwiazdom

do początku stworzenia świata.

Bal

Bal

pan Jerzy dziś
zaprasza na bal
porządny bal - na dużej sali
bal
w którym jest ze sto par
krokami walca - się dziś mieni

więc proszę Pań
chodźmy tam
niech koło policzka spocznie głowa
niech żyje walc
wspaniały bal
kręcą się pary wokół sali

a w kącie tam
z dala od  dam
przysiadł się pan - z różą w butonierce
smutną ma twarz
wczorajszy wzrok
proszę państwa
bal trwa - tańczymy dalej

Był sobie raz

Był sobie raz

starszy , dojrzały Pan
i wąsa miał i laskę
na spacer chodził sam
i oganiał się tą laską

Razu pewnego zaś
Pan spojrzał, i zobaczył, oooooo
pod krzaczkiem krasnoludka
siedział tam - smutny tak
więc dla niepoznaki Pan
kapelusz swój zdjął i pyta się,o Pani,
( bo ten krasnal to była Ona)
Czy może zrobić coś On
Dla krasnala,( co był Pani)

O tak odpowiedział On
(ten krasnal co był Pani)
już idzie noc, księżyca szron
wszystko nam zmechacił
tu skrzypi coś, tam krzyczy ptak
a ja się już – o kropnie boję

Więc poprosił Pan, ( tę Panią
co była krasnoludkiem)
na swój dom, i tam się działo wiele
i został Pan, Pan i jego dom
na zawsze, z krasnoludkiem

No i teraz - najważniejsze jest
bo morał jest nie byle jaki
By spokój mieć i cichy dom
nie zapraszaj w swój dom
żadnych krasnoludków

Koleżanka z podwórka

Koleżanka z podwórka

Tobie, która rozświetlałaś nasze podwórko
Tobie, która onieśmielałaś nas na huśtawce
Tobie, która  wywoływałaś nas  na podwórko  grą w piłkę
Tobie , której podarowałem mój pierwszy kwiat
Tobie, za to żeś go do twarzy przytuliła
i że za swym życiem
 rozbiegliśmy się w świat

za twe oczy
 które jesienią
ponownie po latach zobaczyłem
i za to ze były szkliste
kącikami  perłami ozdobione

Kłaniam się  nisko

Nie jestem

( Na podstawie wiersza Beaty P. „Jeżeli Jesteś”)

Nie jestem

burzą
obłokom się nie kłaniam
jak dąb wielki
 jak on twardy

ciszą
wołam cię co noc
tęsknię głośno i czekam
marzeniami

 wodą
płynę tęsknotą do ciebie
na fali uczucia i łez
które nie płyną
z wewnątrz palą oczy

kim jestem

Jestem

Jestem

mgłą nad miastem
słońcem
które do życia krwawo wstaje
deszczem
który ci głowę moczy
snem
który zgrozą Cię budzi
jestem wszystkim kochanie

a nawet niczym

Mewy

Mewy

na dachach

zagnieździły się mewy

królują nad całym miastem

z kawkami wygrały wojnę

teraz rządzą

na dachowej przestrzeni

do życia

potrzeba im mało

trochę miejsca na dachu

na gniazdo

zawsze coś się znajdzie w śmietniku

jak wiatru nie ma

to i odwiedzą swe morze

dzisiaj

jest spokojnie

nie słychać krzyków o świcie

małe już im podrosły

nie zagrażają im sroki

siedzą na dachach

bystro lustrują teren

widzą wszystko

co zdarzyć się może

niech tylko

ktoś chleb wyrzuci

zaraz się zlecą

gromadą

łapią kawałki w locie

krzyczą na siebie

chleb wyrywają

to moje, zostaw, nie rusz, uciekaj

gdy zobaczą człowieka

zrywają się do lotu

z krzykiem

jak można

one przecież jedzą

Pytam się

Pytam się

dlaczego miłość
zadaje wiele bólu
dręczeniem serca się cieszy
rzadko jest wzajemna
czy musi

Mówią - jest ślepa

Kobieta

Kobieta

w kamieniu uwięziona
w nim zaklęta
w połowie skamieniała
częściowo boska
Kobieta

jest ciałem i kamieniem
żywiołem i skamieliną
zimna i gorąca
miłością i przekleństwem
piękna

Tęsknota

Tęsknota

Nad ostrogą morską
krąży  biała mewa
na fali usiądzie
to słupek zaszczyci
fala ją łagodnie kołysze 
 myślami jestem tam

gdzie mnie nie ma

Dzwoneczki

Dzwoneczki

dzyń, dzyń, dzyń, dzwoneczki
wśród kwiatów ogrodu
bąkom .na uciechę
motyli i pszczółek
rano budzą kwiaty
kąpią się w ich rosie
zasypiają o zmroku
urzekają sobą

dzyń, dzyń, dzyń, dzwoneczki
zwabiły dziewczynę
zerwała je świtaniem
uplotła wianek 
pokochała chłopca
 w nim paradowała
czarowała chłopców
znalazła swojego
ofiarowała mu wianek 

dzyń, dzyń, dzyń,  dzwoneczki
wasz żywot jest krótki
służyliście do ozdoby
dla dziewczyny płochej
( Dla Danusi z Tych )

Dwoistość czerni

Dwoistość czerni

niby jest
ale jej nie ma
nic
a  przecież bardzo wiele
można rozświetlić
zaciemnić
się nie da
kolor i brak koloru
jest wszystkim
i niczym.
 tajemnica wielka
żałoby znak powagi

ciemność

wiele możliwości  dla poety
pole dla wyobraźni
 w czerni
jest ci do twarzy

Dorośli, Mali

Dorośli, Mali

bawili się we dwoje
w dorosłych
 w życie
jakie widzieli
znali

rozłożyli kocyk na trawie
nie kocyk
dom prawdziwy
ona dziecko - kobieta
on mężczyzna - dziecko
dorośli  w przedszkolu
do szkoły za wcześnie

bawili się w rodzinę
 jaką widzieli
znali
 pamiętali głęboko
dwie różne
lecz takie same

ona gotuje obiad
z trawki kapusta
kamienia ziemniak
kwiatem mlecza ozdabia

 on wraca z pracy
idzie od lewa do prawa
od prawej do lewej
z przerwami
 odpoczynkiem na ziemi

tak widział
zapamiętał
jak ojciec

 ona potulna
 skulona słucha
 tak jak ona
matka
krzyku nienawiści
 władzy
krzyku który się domaga

tak  bawią się dzieci
dzieci nasze
 niczyje
duże a małe


Dla mojej przyjaciółki zabaw dziecinnych Steni!

Słowa złe

Słowa złe

padły złe słowa
niepotrzebne nikomu
złe i zawistne
tam
gdzie uczucie się chowa
gdzie zorzą wstaje słonce

czy się skończyło
czy było chociaż
może się  nie zdarzyło
to fala morska
bije o brzeg wściekle
to tylko wiatr

to sen
 poprowadził nas parami
 tam
gdzie dojrzewa miłość
gdzie rosną kwiaty
uczucia są prawdziwe
wieczne i dozgonne

czy jest miłość prawdziwa

Miałem sen

Miałem sen

 był wczoraj
i będzie jutro
 kolorowy jak wiersz
zapachem łąki rozkwitła wiosna
byłaś ty
w porannej mgle rozpromieniona

widziałem twoje rozwiane włosy
jasne jak len
wiatrem potargane
poprzetykane kwiatami wiosny

cała sukienka w kwiatach
wielkich
 maki i chabry

miłośnie szarpał ją wiatr
nadziwić się nie mógł
jej pięknu

 wokół
 roześmiany świat
bawiły się  motyle
z twego ciała
zorzą bił blask
ścieliły się pod nogi trawy

wszystko
oddawało ci cześć
łąki, ptaki i kwiaty
drzewa kłaniały się w pas

nagi leżałem u twych stóp
powiedziałaś

 mój miły

Dzień

Dzień

ociężały sobą

 skąpany w  zimnie

ozdobiony deszczem 

dzień bez słońca

wstydliwie z chmurami się droczy

przegrany z zimnem 

drwi z lata

dzień

 pełen  złych myśli

nasycony wilgocią

pragnieniem  ciepła

 ponury sobą

dzień  

niepotrzebny nikomu

w którym 

 nic się zdarzy nie może

zamknięty w zmęczeniu 

niechciany i niekochany

Hymn Krajoznawców

Hymn Krajoznawców
( Dla Szefowej - Oli Falinskiej )

Gwiazdy srebrem rozbłysły
odpoczynku nadszedł czas
jutro znów będziemy razem
musimy wcześnie wstać
ognisko zapalimy
kartofle będziemy piec
piosenkę zaśpiewamy
radosna to będzie pieśń

ref.
Otoczmy ogień kołem
łańcuchem gorących serc
weźmy się za ręce
w nich siła umieści się
niech iskry lecą w górę
dotrą do wszystkich nas
pokochajmy przyrodę
działań konieczny czas

Znów pójdziemy razem
w przyrody przygód szlak
przywita nas urodą
zieleni, gęstwą las
mgła nas miło utuli
wędrówki nadszedł kres
rzeki czysta woda
to jest nasz wspólny cel

ref.

Ryba nam podziękuje
wdzięczny będzie rak
w strumieniu czysta woda
upiększy cały świat
gałęziami las zaszumi
wdzięczność wyrazi tym
balladę zarechocze żabka
swą arie zaśpiewa ptak

ref.

Gdy spocznie na strzelistej grani
zmęczony szczęściem wzrok
wdzięcznością napastowane buty
ścieżki przygody czują szlak
zmęczenie precz porzucisz
widoki ich pokrzepią nas
zrozumiesz jak wędrował
twój pradziad przez nasz świat
pradawny czas

( kto zaśpiewa? )

Kolory miłości

Moja wnuczka Alicja

Kolory miłości

Jesienią
cię kocham w kolorze rudym
przed wiatrem i pluchą się kłaniam
daję ci kwiaty tej pory roku
 chryzantemę
 wspomnień kolory

A zimą
kwiaty nie rosną
więc kocham cię całą w bieli
błyskiem tęczy świeżego śniegu
i najpiękniejszym z kwiatów
wymalowanym
na szybie mrozem

A wiosną
miłość tężeje
świat cały
do życia się budzi
kwitną
żonkile,krokusy, tulipany
kochają się ptaki
z pięknym śpiewem
i u nas
krew w żyłach się burzy

W lecie
cię kocham najbardziej
uwolnioną
z kilogramów ubiorów
sama elfem
ustrojoną
 tysiącem kwiatów

najpiękniej jest ci z różą we włosach

Las

 Las

dusza wolnością oddycha
zapachem igliwia upaja
zachwyt pierwotny
nie skażony
czysty

Góry wytęsknione

Góry wytęsknione

Oczy
dalą niezmierzoną zamotane
 zmęczeniem osnute

połoniny
na zawsze poślubione
nigdy nie zdradzone

smreki strzeliste
kosodrzewino mały ich bracie
wichrem tęsknoty wysmagane

bądźcie ze mną zawsze

Budowla

Budowla

gra natura w klocki
 jeden na drugim układa
gdy wypadnie jeden
może nic
 a może się stanie
gdy wypadnie ich kilka
zawali się budowla
ukarze
egipskimi plagami

ważne są
wszystkie klocki natury
troska o małych braci
o ziółko w trawie
od nich zależą plony

czy  koniec ery człowieka

Szeptał

Szeptał

słowa gorące
wstydliwym rumieńcem
barwiły oblicze dziewczyny
kamieniem milowym
utknęły w jej duszy
na nogi
założyły młyńskie kamienie

Nie ma już siły
opierać się słowom
szuka na ślepo
 jego ust gorących
które szeptały
słowa bezwstydne

czarowały
niewinną istotę

Uśmiech

Uśmiech

Dziewczyna 

zawarta w uśmiechu

wstydliwie 

skryta za okularami

głowę uchyla  jak ptaszek

kryje się 

za swym uśmiechem

  

oczy jej 

gorejące kosmosem

skryła za ciemnymi szkłami

potrafi porazić meduzą

zniewolić na zawsze 

UŚMIECHEM

wygaszającym gwiazdy 

  

Audycja Radia Koszalin z dnia 18 - 11 - 2011r.

http://w834.wrzuta.pl/audio/axVw7gYVDIa/wiersze_szpitalne

W zachwycie i zmęczeniu

 W zachwycie i zmęczeniu

Pociągnięte kreską słońca

wymalowane 

zapachem wiatru

wywołał mnie 

ze szczytów arogancji

zew

rwący na kawałki serce

Skąpany 

w kolorach brązu i zieleni

przyrody

 która szlifuje charakter wysiłkiem

oczy wypełnia 

strzelistych grani widokiem 

potem ozdobionych

zmęczeniem opłaconych

Byłem tam

wśród dzikiej zieleni

toczącej stałą walkę o życie

igłami 

kurczowo  trzymającej się ziemi

 odrobinką słońca

cieszy się latem

Szczyty 

otulają się mgłami 

wstydliwie

słońcem i wichrem wypalone do czysta

kamieniste ścieżki 

żądają mocnych butów

ale nic to 

w porównaniem z uczuciem

gdy nie musisz zazdrościć 

lotu ptakom

Gdy dojdziesz 

rozpalony słońcem i wichrem

nad urok wody 

czystej kryształowo 

przysiądź wędrowcze

i otwórz swe serce

Bóg tam poczeka na ciebie

W blasku

W blasku

pociągnięte 

kreską słońca

w blasku 

pojawiającego się mroku

srebrzysta ścieżka 

wymierzona strzałą 

w tarczę olbrzyma

nieba

wylanego czerwienią krwistą

srebrem wód malowanych

morze spokojne

głaskane wiatrem 

przymilnie łasi się do brzegu piasku

a w mych oczach ślad ścieżki po tobie

nietrwały 

tęsknotą zmywany

znów dzień 

wśród ciał stłoczonych

patrzących na siebie wilkiem

i morze

obojętne zawsze na wszystko

gdy znudzi go widok człowieka

przeraźliwym niedźwiedzim rykiem

zahuczy potworem

który niszczy wszystko

brzeg zabiera 

i woła daniny

z samego człowieka

Spacer z dziadkiem

Spacer z dziadkiem

popatrz wnuczko

tu jest las z drzewami sięgającymi chmur
zwierzęcy dom
szanujmy ten dom moja wnuczko

a tutaj płynie rzeka
wije się pięknie błękitną wstążką
mieszka tu żaba i leszcz
dbajmy o ich dom by zawsze był czysty

a tam jest nasze miasto
w nim nasz rodzinny dom
mieszkasz tu mój skarbie
dbamy razem by był czysty

a przecież tak niedawno
był tutaj dom zwierząt , żab i leszczy
ptaków śpiewających na drzewach
zabraliśmy im ten dom
za to pogniewał się na nas las

kochanie zadbajmy razem o dom
który pozostawiliśmy dla zwierząt
by tu nie brudzić i nie niszczyć

Nie będę

Nie będę 

gniewać się na ciebie

ani się boczyć 

po co nam kłótnie

będziemy zawsze czuli dla siebie

w różach deszczu 

i wrzawy miasta 

usiądź przy mnie 

i się uśmiechnij

popatrz mi w oczy 

na moje dłonie

poukładamy słowa 

miło 

na chmurkach

twórczo 

jak lubisz 

w  kolorze twoich oczu

Drozd

Drozd

On mnie podglądał
nie ja jego
on rozumiał
cel  i sens życia
to on usiłował mnie nauczyć
ja zarozumiały
gruboskórny
nie chciałem słuchać

Rozwalony w fotelu
ważny swą  wysokością
siłą
że pozwalam mu żyć
istnieć
zarozumiały

On rozumiał tajemnicę
 wspaniały - swą odwagą
podszedł do  nóg
walczył z grabkami
o robaka – dla dzieci

Małe odważne ptasie serce
matki

Olbrzymy

Olbrzymy

Za mym oknem wyrosły olbrzymy

swymi wierzchołkami sięgają do chmur

gałęziami, w takt wiatru, głaszczą powietrze

to świerki, sosny, dęby i buki 

o wieku o już słusznym – mi wierzcie

Pamiętają  zdarzeń bez liku

wiele wojen przeżyły w swym kącie

gałęziami poszumią lat jeszcze wiele

nie będą naszym oczom 

żałować zieleni widoku

Są też inni  wielcy olbrzymi

odchodzą właśnie czwórkami - do nieba

  idą tak -  bo tylko tak bohaterom wypada

W oczach im pozostały jaszcze

 kurzu tumany spod Lenino

kolor maków w najpiękniejszej czerwieni

i smród olejów z pięknej Normandii

Pamiętamy i tych olbrzymów

przesiąkniętych do cna 

zapachem ognisk i lasów

tych którzy obowiązek Ojczyzny 

stawili nade wszystko

nie pytali się o nagrody ani zaszczyty

 obowiązek swój stawili nad życie 

Odchodzą olbrzymy czwórkami do nieba

co po nich zostanie 

pamięć czy też drwina

czy dalej morze kłótni ambicją pisanej

kto wylał krew czerwieńszą od innych żołnierzy

Czy pieniądz 

będzie teraz przepustką do nieba

Słowa

Słowa 

rzucone bezwładnie na wiatr 

poobijane o mury niezrozumienia

ogołocone nienawiścią 

wyniesione na szczyt niezrozumienia 

słowa 

delikatne jak promyk 

masujące duszę płochliwą 

pełne twojego spojrzenia 

piękne 

jak ty dziewczyno 

gdy przeminą w tęsknocie 

to świat przeszyje pustka 

smutkiem 

nieogarniętym przebita 

Nadzieja

Nadzieja 

 jest matką głupich

mam swoje  marzenie

piękne

 jak poranek w ogrodzie

od lat siedzi kołkiem 

w mej nieposłusznej głowie

usadowiło się w niej mocno i wygodnie

nie chce jeść ani  nie pije

marzy 

o jednej dziewczynie

wyszlachetnionej czasem

wypiękniałej rozstaniem

ubarwionej wspomnieniami

jak się nazywa - nie powiem

Deszcz

Deszcz

Całym sobą - chłonę deszcz
życie po burzy
maluje kwiaty  pereł kolorem
powietrze
nasyca  ożywczym ozonem

Kocham
niespodziewany błysk
który światłem grzmot budzi
 deszczem  życia poi rośliny
kocham się
w nastroju burzy

Burza z ulewą są  małżeństwem
miłość ich przejawia się zniszczeniem
przyroda dba o swoje prawa
wściekle niszczy

to co przeciw niej zbudował człowiek

Dla Alicji

Dla Alicji

Mała szatynka, oczy roześmiane

królowa piękności roztaczanej wokół

rośnie na drożdżach, podlewana miłością

całej rodziny, szczególnie dziadków

Dziś składamy Ci życzenia, 

gdyż 11-y roczek jest piękną datą 

w życiu człowieka

tworzą się marzenia i pierwsze miłości

jakże niewinne, wstydliwie skrywane

Życzymy Ci Alicjo wszystkiego najlepszego

by całe twe życie wyścielono gwiazdami

szczęście nawet na chwile cię nie opuszczało

a w szkole, oczywiście posypało szóstkami

I byś jeszcze długo cieszyła się dziadkiem

na jego miłość  zawsze możesz liczyć

przyjmij ode mnie jubilatko garść całusów

by ci nigdy nie zabrakło w życiu szczęścia