Kobiece serce

Czarna noc
pożarła kolory
księżyc
zapędził do snu ptaki
morze
nic się nie przejmuje
jak zwykle,
wysyła na brzeg fale

Gdzieś daleko,
za horyzontem
gdzie morze z nicością się zlewa
łuna się wzbiła,
do nieba
poświatą gwiazdy zawstydza

Przy brzegu,
postać drobniutka
skuliła się
przed zimnym wiatrem
czeka na kogoś,
kogo nie ma
nie pozwala jej  spać
kochające serce

Góry ukochane

Śnieżne Kotły w Karkonoszach



Góry ukochane

Zatęskniłem
za górskim deszczem,
 zatęskniłem
 za mgłami  na graniach,
czasem
gdy  liczyły się tylko One,
wspaniałe.

Pamiętam
szczyty wykąpane słońcem
gdy w pocie i znoju
pędzony
nieujarzmionym pragnieniem,
ku wam wędrowałem.

Królu tych gór,
Karkonoszu wspaniały,
odpowiedz mi proszę,
czy dalej,
krzewy kosodrzewiny
zielenią  napęczniałe
 królują  na szlaku,
 czy złote widoki pasą  oczy
 szeroko szczęściem rozwarte.

Pamiętam ,
 górski strumyk
 jak swe  wody srebrzyste
 na kamieniach łamie,
gdyś je szumem poił.

Pamiętam
me stopy szlakiem zmęczone
jak  moczyłem je w tobie
dla błogiej ulgi i ochłody.

Góry moje, ścieżki zdeptane,
smreki wyniosłe, na zawsze ukochane,
 bólem osierocone,
wymalowane - wielką tęsknotą.

Kotły skaliste, pytam was z daleka,
 czy stawy dalej błyszczą swą boską poświatą,
 Trzy Świnki  na szczycie swawolą,
a szlaki - malują się  pełnią zachwytu?
 

Kapelusik!

Ten kapelusik, oj kapelusik
na czubku głowy się zawieruszył
zawadiacko i na bakier,
z rondem okrągłym, zakrzywionym
z przedziałkiem w środku, i po bokach
wstążeczką ozdobiony, ślicznie i ładnie
delikatnie osadzony, troszkę przechylony,

zaraz spadnie.

Uważaj, by go nie przydepnąć kochanie!

Dzień jak co dzień

Świt za oknem

słońcem mnie budzi,

nogi ciężkie,

trudno unieść ręce ,

poranne śniadanie,

namiastka kawy,

zwyczajne,

niedzielne wstawanie.

Komputer włączony,

zgrzytem dysku krzyczy,

ekran pełen wiedzy,

wyrzutem niechlujności,

znów się odzywa

wirtualny przyjaciel,

za oknem świat

przeraza żelaznymi chmurami.

Dzień zwykły,

jak po sześćdziesiątce,

dzieci daleko,

żyją życiem własnym ,

ja sam na sam z żoną

ciągle tą samą

i młodą,

za oknem chmura

lunęła rzęsistym deszczem.

Otwieram notatnik,

wiersz chcę napisać,

nic mądrego

nie rodzi się w mej ociężałej głowie,

przyjaciele zajęci

swymi problemami,

na dworze -

skończyła się deszczu ulewa.