Świt

Świt

za oknem świt budzi mnie słońcem

nogi ciężkie trudno unieść ręce

poranne śniadanie i namiastka kawy

 zwyczajne niedzielne śniadanie

komputer włączony krzyczy dysku zgrzytem

ekran pełen wiedzy  niechlujności wyrzutem

w ekranie puka wirtualny przyjaciel

za oknem świat  przeraza żelaznymi chmurami.

dzień zwykły po sześćdziesiątce

dzieci żyją daleko życiem własnym

sam na sam z żoną ciągle tą samą i młodą

za oknem chmura lunęła rzęsistym deszczem

otwieram notatnik i chcę pisać wiersze

nic mądrego nie rodzi się w ociężałej głowie

przyjaciele zajęci swymi problemami

skończyła się deszczu ulewa na dworze

Łzy

Łzy

uszanuję twoją nagość kochana

otulę ją w bajeczny tiul

z twoją duszą zatańczę walca

wokół obłoków i mlecznej mgły

to będzie taniec bez słów kochana

razem w rytmie na trzy

aż mnie miła w końcu ucałujesz

mocno - przez moje łzy

Był czas

Był czas

że brat stanął przeciw bratu

jeden z hasłem wolności na ustach

drugi w zbroję zakuty w obronie prawa

to były czasy okropne

jadu i nienawiści

wyzwiska gradem sypano

wolność stalą rzucała po bruku

a rękę miała silną stoczniowca i górnika

stanęli naprzeciw siebie

nienawiść błyskała im w oku

rzędem obrońcy prawa znienawidzonego przez wielu

tłumem ze sztandarem i krzyżem w ręku spragnieni wolności

wolność zwyciężyła po czasie

prawo z obrońcami legło zhańbione

duma falą rozlała się po kraju

okrzyk zdumienia rozległ się w świecie

wiele lat już minęło

wolność mamy powszechnie jak kromkę chleba

lecz po cóż komu tyle wolności

gdy na co dzień brakuje chleba

Tęsknota

Tęsknota

do bloków ceglanych
powstawały w "mrocznych czasach"
wtedy budowało się z rozmachem
wyrastały całe miasta

 miejskich ulic pustki pełnych
gdzie samochód uważał na ludzi
furmanki uprzejmie nie odmawiały nikomu.

gorące lata w których biegało się boso
zimy gdy nie sypało się soli
łyżwy znały całe miasto
 rower nie bał się drogi

do lasu wejścia nie broniono nigdy
 włóczyliśmy się z kolegami całymi dniami
 obowiązywały rycerskie zasady
prosto z czasów minionych

gdy spotkamy się po latach
z dziewczynami w których się kochaliśmy
wspomnień łezka kręci się w oku

o czasach zapisanych w sercu
wspomnieniami.

Kochani, jestem zszokowany, okazuje się ze najwięcej wejść na moim blogu mają Rosjanie. Kłaniam się Wam kochani za to nisko

Wrócę poświatą księżyca

Wrócę poświatą księżyca

 tęsknić ci moja droga nie pozwolę
do piersi przytulę biedne serce twoje
zabiorę je ze sobą wszędzie
 na koniec świata albo jeszcze dalej

więc nie martw się moja kochana
powrócę  razem z wiatrem
przytulę cię do siebie wycałuję mocno
odlecę by zapłonąć tęczą

 będę szukał cię w szumie strumyka
podglądał nocą w księżyca blasku
gdy on w pełni cię nocą obudzi
nie bój się to moje ramiona

Z Tobą

Z Tobą

chciałbym biec do szczęścia

 łąkami wspomnień umajonych

lecz nie naszych

 marzeniami buszować wśród traw i kwiecia

niech zachwycą nas jej kaczeńce

 aż dla nas zaświeci słonce

rozebrać się

zrzucić za siebie skórę złudzeń

nałożyć nową niewinną - dziecka

 z tą czystą  na skrzydłach miłości

wzbić się wysoko

tam - gdzie zawsze tańczą motyle

- gdzie kłopoty nie dolecą

bądź mi łąką

Złość

Złość

oczy ma czerwone

gryzie zębami smrodu

może opryskać jadem

to nie jest wykluczone

skórę ma hipopotama

z wypryskami na twarzy

język zaś rozdwojony

nieprawdą wysmarowany

i oczywiście rogi

bodzie wszystko nieustannie

wszystkich co mają spodnie

sukienek nie rusza

bo to nieładnie

suknia to zabytek

pozostał po kobiecie

była kiedyś damą

teraz tylko spodnie pozostają

i koniecznie krawat

te narzędzie tortury

panowie go nie znoszą

koniecznie czerwony

buty nowe ze sklepu

które piją i gniotą

swą nowością niewymierną

na dodatek dwie pary

takiego właśnie potwora

trzeba wsadzić w maszynkę

zmielić koniecznie dwa razy

podrzucić psom pod płotem

Sen

Sen

 Morfeusz podrzucił mi sen

delikatny i waniliowy

 który każe  wywracać się z boku na bok

 marzyć że  pływam w powietrzu

 płynę nad kościelną wieżą

ominę  kogutka  na ratuszu

a na dole patrzy na mnie

moja dziewczyna jak u góry płynę

co mi tam kolegów wygłupy

i inne śmiechy i chichy

 już dopływam do obłoków

płynę sobie i płynę

żabką  mi się płynie najlepiej

czasem crawlem trochę podpłynę

lecz wtedy me ruchy tamuję kołdra

i budzę się

a wtedy  - nie płynę

Epitafium – Władku M.

Epitafium – Władku M.

Byliśmy przyjaciółmi

 nasz trzech w  paczce

było ściąganie zadań prywatki

pamiętasz

ajerkoniak twojej  mamy

magnetofon melodia

i taśmy sprzed stu lat

były wycieczki zwyczajne szkolne

pierwsze miłości

 razem poszliśmy do oficerskich szkół

 pamiętasz - sylwestra w mundurze

gdzie działo się trochę zbyt dużo

 Wielkanoc gdy Teresę wykąpaliśmy w wannie

( biedna – miała okres)

we Wrocławiu był twój ślub

dostałem przepustkę – byłem świadkiem

miałeś cudowną żonę

odwiedziłem Cię we Wrocławiu

poznałem Twoje dzieci

i skończyło się

paskudne choróbsko przekreśliło przyjaźń

Władku rozum mówi że cię nie ma

nie – tego nie przyjmuje serce