Mówisz Polska

Mówisz Polska

ja widzę sosnę strzelistą

pnącą się do życia ku niebu

za światłem w odwiecznej walce 

nad braćmi swoimi góruje

buka rozłożystego

rozpiera się konarami na wszystkie strony

czaruje i zaprasza cieniem srebrzystym 

dziki kusi orzechami

mocarnego dębu 

gałęzie poskręcał w węzły 

stoi mocno - jak przystało na siłacza 

nie boi się wichrów ani burzy

cieszy żołędziami nas i zwierzynę 

piękny kasztan

ozdoba wśród drzew 

kusi pięknem kwiatów 

biżuterią owoców

czaruje wachlarzem liści 

niepozorny klon

gdzie mu do innych - tych wielkich

w parterze skromne miejsce zajmuje

zabiera słońce krzakom  

szeleszczący dywan z bukowych liści

poprzetykany brązami starannie

zdobiony bystrym potokiem 

w krajkę wpisane pola

znane i ośpiewane na tej ziemi

a wszystko zdobią ptaki

one najbardziej kochają Polskę

Lech Kamiński

Dzień 11 listopada

Dzień 11 listopada

Wielkie narodowe niepodległości święto
drogie sercu każdego Polaka

Polityką zhańbione święto
zawłaszczone przez niektórych
czyli niegodne dla innych
gdyż nie warci są miana
prawdziwego Polaka

Warszawa w kilku pochodach
w dymie i ogniu skąpana
brat przeciwko bratu
słowem wzajemne opluwanie
jarmark kto lepszym patriotą
kto na prawdę smaku kibitki skosztował

Obowiązkowo w kościele
ci inni już się nie liczą
antagonizmy od wieków
z mlekiem matki wyssane

W oddanym przecież pod opiekę
dla Królowej Maryi Narodzie
Lech Kamiński

Spotkanie z Poetą

Spotkanie z Poetą

Przyszli skuleni - jak do ołtarza

ignoranci - przy nim maluczcy

w pokorze słuchali jego głosu

głosu POETY pisanego wielkimi literami

ON słuchał gdy czytali jego wiersze

tekstów uzbrojonych rymem jak mieczem

to nic że przenośnie pachną sztucznością

rażą - wystaje rogami z rytmu wiersza

Lecz przecież ON wszystko robi najlepiej

publika słucha z otwartymi ustami

ON wiele słów o poezji rzuca z niechcenia

jak perły przed wieprze – masz publiko swoje

A przecież Szymborska Miodowicz czy ks. Twardowski

pisali w stylu wolnym

nie wiązały ich zwykłe rymy czy wersy

gdyż piękno w wierszu niekonieczne jest rymem

to najwyższy etap w rozwoju poety

Pouczył że jest internet przecież

tam wiele się teraz dzieje

że wraz z nim jest tam grupka wielkich poetów

a reszta powinna się pisania wstydzić

„Nie pisz” często słowa padają okrutne

gdzie te czasy gdy literatura miała trafić pod strzechy

„Nie pisz” ignorancie bo to rola wielkich

tych którzy śmią się nazwać mianem Poety

Lecz tamci drżącą ręką biorą papier długopis

w skupieniu łączą ze sobą linijki i słowa

przelewają na niego swe toporne myśli

z samego serca płynące – szczere i uczciwe

tylko gbur zarozumiały tego im zabroni

( „ewentualne podobieństwo osób, miejsc i zdarzeń zupełnie przypadkowe")

Lech Kamiński

Morze

( https://zszywka.pl/p/zachod-slonca-nad-morzem-xd-10124871.html )

Morze

w blasku nasuwającego mroku

srebrzysta ścieżka wymierzona strzałą 

w tarczę słońca - olbrzyma

krwistą czerwienią wylanego nieba

wód srebrem wy kolorowanych

morze spokojne głaskane wiatrem

łasi się przymilnie do piasku na brzegu

w moich oczach ślad ścieżki po tobie

nietrwały - zmywany tęsknotą

ponownie dzień wśród ciał stłoczonych

patrzących na siebie wilkiem

i morze - zawsze na wszystko obojętne

gdy znudzi go widok człowieka

przeraźliwym rykiem niedźwiedzim

zahuczy potworem wszystko niszczy

brzeg zabiera i woła daniny

nawet z samego człowieka

Lech Kamiński 

Babie lato

 

Józef Chełmoński. Babie lato

Babie lato

Kto wie gdzie się podziało „babie lato”
czy zaginęło w mrokach historii

Przyśnił mi się dzisiaj chrabąszcz
buszował schowany w trawie
czasem na działce go zobaczę
najwięcej tych małych majowych

Na koloniach zbierało się je garściami
największą frajdą było wrzucenie ich dziewczynom
do łózka lub za koszulę

Wtedy też zbierałem świetliki
do pudełka po zapałkach
szybko przestawały świecić

Tam w Grajcarku łapało się rękoma pstrągi i raki

Jak opowiedzieć wnukom co to jest
„babie lato” chrabąszcz czy świetlik
oraz jak się pstrągi łapie rękami

Lech Kamiński
 

Twój obraz

Twój obraz

Namaluję dzisiaj ciebie
jak dumnie idziesz pośród łąk

I słońce domaluję
by ogrzało zmoczone rosą
zimno twoich nóg

Na łące kwiaty wymaluję
by dywanem tuliły się do stóp

Długie włosy ci wymaluję
by mógł je rozwiewać wiatr

I zwiewną sukienkę w kwiaty namaluję
byś nie różniła się od łąk

Uśmiech wymaluję - niewinny
jaki tylko dziecko może mieć

Na koniec ciepły deszcz domaluję
byś mogła tańczyć w jego rytm
wśród ciepłych kropli niewinnych
bezwstydnie tulących się do ud

Lech Kamiński

Traktat o całowaniu żony

 http://www.poradnikzdrowie.pl/seks/sztuka-kochania/jak-sie-calowac-rodzaje-pocalunkow_35756.html

Traktat o całowaniu żony

gdy budzisz się rano
całuj
gdy poranną kawą się raczysz
całuj
gdy żona prosi wynieś śmieci
całuj
gdy zabierzesz ją do kina
całuj
gdy kupi nową sukienkę
 tym bardziej całuj
gdy da ci syna
całuj i całuj
gry srebrny włos  zobaczysz
 mocno ucałuj
a wieczorem jak pacierz
 całuj

zawsze całuj...

Lech Kamiński